Nerwica wegetatywna -ścisk w żołądku, w pracy czerwienię się na twarzy, przez to unikam ludzi
Mam 35 lat i od wielu lat nie leczę nerwicy wegetatywnej którą u mnie stwierdzono.Objawia się to tym ,że nie potrafię powstrzymać czerwienienia się kiedy ktoś do mnie mówi lub w innych sytuacjach w pracy np kiedy szef wpiera mi, że zrobiłem coś nie tak mimo że nie ma racji.Innym objawem jest silny ścisk w żołądku, drżenie rąk w silnych sytuacjach stresowych nudności i biegunki.Najbardziej jednak odczuwam dyskomfort kiedy jak już wspomniałem spotykam się z ludźmi w pracy i czerwienie się odczuwając przy tym ścisk w żołądku. Ludzie dziwnie reagują na to a ja uciekam od nich.Proszę o radę co mam dalej robić i jak bardzo mam zaawansowaną nerwicę?Chciałbym jeszcze nadmienić że nie cierpię na depresję właściwie nigdy jej nie mam nie jestem przygnębiony raczej otwarty na ludzi.
Od określenia nerwica wegetatywna odchodzi się właściwie już od końca lat osiemdziesiątych, głównie ze względu na fakt, że właściwie w każdej nerwicy występują objawy wegetatywne. Podobnie jest z samym określeniem nerwica. Mimo, że funkcjonuje w języku potocznym, to w obowiązującej od 1992 roku klasyfikacji chorób i zaburzeń psychicznych ICD 10 pojęcia „nerwicowy” zachowano do okazjonalnego użytku.
Obecnie większość zaburzeń uważanych kiedyś za nerwice można określić mianem zaburzeń lękowych. Tu – odsyłam do klasyfikacji.
O lęku możemy mówić jako o stanie: posiada wtedy składową psychologiczną (emocje, zachowania, funkcje poznawcze) i fizjologiczną (duszność, kołatanie serca, ból w klatce piersiowej, nadmierna potliwość, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, drżenia, zawroty głowy, bóle głowy, mrowienie kończyn i inne) lub jako o cesze – np jest cechą charakterystyczną dla osobowości lękliwej ( stałe poczucie napięcia i zagrożenia, częste przeżywanie zakłopotania, poczucia niższości, potrzeba bycia lubianym, akceptowanym, nadwrażliwość na krytykę i odrzucenie, tendencja do przesady w ocenie potencjalnych zagrożeń i inne).
Opisywane przez Pana objawy sugerują występowanie cech zarówno fobii społecznej (tylko w tej postaci zaburzeń lękowych spotyka się zaczerwienienie twarzy) jak i zaburzeń lękowych uogólnionych.
Pana objawy wymagają zarówno farmakoterapii (leki p/depresyjne) jak i psychoterapii.
Odpowiedź przygotował:
lek. med. Bartłomiej Budziński
specjalista psychiatra
