Nerwica wegetatywna -ścisk w żołądku, w pracy czerwienię się na twarzy, przez to unikam ludzi

Mam 35 lat i od wielu lat nie leczę nerwicy wegetatywnej którą u mnie stwierdzono. Objawia się to tym ,że nie potrafię powstrzymać czerwienienia się kiedy ktoś do mnie mówi lub w innych sytuacjach w pracy np kiedy szef wpiera mi, że zrobiłem coś nie tak mimo że nie ma racji.Innym objawem jest silny ścisk w żołądku, drżenie rąk w silnych sytuacjach stresowych nudności i biegunki. Najbardziej jednak odczuwam dyskomfort kiedy jak już wspomniałem spotykam się z ludźmi w pracy i czerwienie się odczuwając przy tym ścisk w żołądku. Ludzie dziwnie reagują na to a ja uciekam od nich. Proszę o radę co mam dalej robić i jak bardzo mam zaawansowaną nerwicę? Chciałbym jeszcze nadmienić że nie cierpię na depresję właściwie nigdy jej nie mam nie jestem przygnębiony raczej otwarty na ludzi.

  • Płeć: mężczyzna
  • Wiek: 35

Od określenia nerwica wegetatywna odchodzi się właściwie już od końca lat osiemdziesiątych, głównie ze względu na fakt, że właściwie w każdej nerwicy występują objawy wegetatywne. Podobnie jest z samym określeniem nerwica. Mimo, że funkcjonuje w języku potocznym, to w obowiązującej od 1992 roku klasyfikacji chorób i zaburzeń psychicznych ICD 10 pojęcia „nerwicowy” zachowano do okazjonalnego użytku.

Obecnie większość zaburzeń uważanych kiedyś za nerwice można określić mianem zaburzeń lękowych. Tu – odsyłam do klasyfikacji.

O lęku możemy mówić jako o stanie: posiada wtedy składową psychologiczną (emocje, zachowania, funkcje poznawcze) i fizjologiczną (duszność, kołatanie serca, ból w klatce piersiowej, nadmierna potliwość, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, drżenia, zawroty głowy, bóle głowy, mrowienie kończyn i inne) lub jako o cesze – np jest cechą charakterystyczną dla osobowości lękliwej ( stałe poczucie napięcia i zagrożenia, częste przeżywanie zakłopotania, poczucia niższości, potrzeba bycia lubianym, akceptowanym, nadwrażliwość na krytykę i odrzucenie, tendencja do przesady w ocenie potencjalnych zagrożeń i inne).

Opisywane przez Pana objawy sugerują występowanie cech zarówno fobii społecznej (tylko w tej postaci zaburzeń lękowych spotyka się zaczerwienienie twarzy) jak i zaburzeń lękowych uogólnionych.
Pana objawy wymagają zarówno farmakoterapii (leki p/depresyjne) jak i psychoterapii.

Odpowiedź przygotował:
lek. med. Bartłomiej Budziński
specjalista psychiatra