Czym się różni lęk od strachu?

Zaburzenia lękowe, kiedyś nazywane nerwicami należą do najczęściej występujących (obok depresji) zaburzeń psychicznych. Statystycznie, co trzeci Polak w swoim życiu będzie miał co najmniej jeden epizod o charakterze lękowym. Lęk jest uczuciem bardzo zbliżonym do strachu. Strach pojawia się zwykle w sytuacji faktycznego zagrożenia (np. obawa, że potrąci nas samochód, kiedy przebiegamy przez jezdnię). Lęk zwykle nie ma racjonalnego wyjaśnienia (obawiamy się, że potrąci nas samochód, kiedy przebiegamy przez pustą drogę w lesie) i dlatego jest on rozpatrywany jako problem psychiczny. Dla naszego organizmu te dwie sytuacje są trudne do odróżnienia, a przez to reakcje, które będziemy u siebie obserwować przy napadzie lęku będą zbliżone do tych, które pojawiają się podczas sytuacji realnego zagrożenia. Pomimo podobnych objawów lęk i strach różnią się od siebie. Lęk, jako że zazwyczaj jest nieuzasadniony, utrudnia i pogarsza jakość naszego życia będąc objawem chorobowym, dlatego jeśli go odczuwamy powinniśmy poszukać pomocy specjalisty psychiatry.

 

Jakie objawy zaburzeń lękowych najczęściej zgłaszają pacjenci?

Zaburzenia lękowe są zróżnicowaną grupą chorób, dlatego też obserwowane przez pacjentów objawy nie zawsze będą takie same. Najczęściej skargi dotyczą stałego uczucia wewnętrznego poddenerwowania, roztrzęsienia, czemu często towarzyszy uczucie ściśniętego brzucha, trudność w jedzeniu, a także biegunki. Wiele obaw budzą bóle w klatce piersiowej często występujące w napadach paniki, niejednokrotnie towarzyszy im lęk przed śmiercią – takie objawy wymagają zwykle wstępnej diagnostyki i wykluczenia przyczyn kardiologicznych. Inne często występujące objawy, które mogą nam sugerować występowanie zaburzeń lękowych czy „nerwicy” to nagłe uderzenia gorąca, drżenia rąk, zawroty głowy, nadmierne reagowanie strachem na zwykle neutralne sytuacje (np. wystraszenie się nagłym zapukaniem do naszego pokoju).

psycholog od zaburzeń lękowych

Wspomniane objawy zwykle ulegają istotnemu nasileniu w okresach zwiększonego stresu, a przewlekły lęk prowadzi do pogorszenia naszego funkcjonowania, przekłada się na spadek koncentracji, bezsenność i spadek nastroju. Długo trwające objawy zaburzeń lękowych mogą nawet prowadzić do rozwinięcia się pełnoobjawowej depresji, sprzyjają też sięganiu po alkohol czy narkotyki „żeby się uspokoić i móc zasnąć”. Jeśli odczuwamy powyższe objawy nie powinniśmy ich lekceważyć i sięgnąć po pomoc rozpoczynając leczenie lęku pod okiem specjalisty.

 

Skuteczne leczenie lęku – Poznań. Psychiatrzy i psychoterapeuci współpracujący w Poradni Praxis

Planując leczenie zaburzeń lękowych w Poznaniu warto wybrać placówkę, gdzie możliwa będzie kompleksowa opieka różnych specjalistów ochrony zdrowia, tak jak ma to miejsce w Poradni Praxis. Największe szanse na powodzenie leczenia zapewnia całościowe spojrzenie na problem Pacjenta – nie zawsze wystarczy jedynie wizyta u psychiatry i rozpoczęcie przyjmowania leków. Równie istotne może okazać się włączenie wsparcia psychologicznego czy psychoterapii, które mogą przełożyć się na sukces leczenia lęku i zmniejszenie ryzyka nawrotów. W części przypadków wskazana może być też konsultacja terapeuty uzależnień.

 

Jak przebiega farmakologiczne leczenie lęków? – Poznań i inne miasta

Istotne jest, aby farmakoterapia lęku była prowadzona odpowiednio długo oraz pod opieką doświadczonego lekarza, gdyż przedwczesne odstawienie leków zwiększa ryzyko szybkiego nawrotu objawów, a każdy nawrót może być trudniejszy do leczenia i przynosić większe cierpienie. Warto pamiętać o tym, że leki stosowane w długoterminowym leczeniu zaburzeń lękowych są dobrze tolerowane, nie niosą za sobą ryzyka uzależnienia. Warto wspomnieć, że nie są też lekami uspokajającymi, więc nie utrudniają prowadzenia samochodu czy aktywności zawodowej.

Przy pierwszym kontakcie z naszą poradnią często pada pytanie do kogo powinniśmy się zapisać – do psychologa czy psychiatry? Jeśli mamy w tym zakresie wątpliwości to lepsza będzie pierwsza konsultacja u psychiatry, który rozpozna problem i zaproponuje odpowiednie postępowanie, nawet jeśli nie będzie potrzebne włączenie leków. Lekarz widząc zasadność takiego postępowania, zawsze poinformuje o wskazaniach do podjęcia spotkań z psychologiem, psychoterapeutą, terapeutą uzależnień, a w razie potrzeby zaleci też wykonanie badań laboratoryjnych, czy konsultacji u lekarzy innych specjalności.