Czym się różni lęk od strachu?
Zaburzenia lękowe, kiedyś nazywane nerwicami należą do najczęściej występujących (obok depresji) zaburzeń psychicznych. Statystycznie, co trzeci Polak w swoim życiu będzie miał co najmniej jeden epizod o charakterze lękowym. Lęk jest uczuciem bardzo zbliżonym do strachu. Strach pojawia się zwykle w sytuacji faktycznego zagrożenia (np. obawa, że potrąci nas samochód, kiedy przebiegamy przez jezdnię). Lęk zwykle nie ma racjonalnego wyjaśnienia (obawiamy się, że potrąci nas samochód, kiedy przebiegamy przez pustą drogę w lesie) i dlatego jest on rozpatrywany jako problem psychiczny. Dla naszego organizmu te dwie sytuacje są trudne do odróżnienia, a przez to reakcje, które będziemy u siebie obserwować przy napadzie lęku będą zbliżone do tych, które pojawiają się podczas sytuacji realnego zagrożenia. Pomimo podobnych objawów lęk i strach różnią się od siebie. Lęk, jako że zazwyczaj jest nieuzasadniony, utrudnia i pogarsza jakość naszego życia będąc objawem chorobowym, dlatego jeśli go odczuwamy powinniśmy poszukać pomocy specjalisty psychiatry.
Jakie objawy zaburzeń lękowych najczęściej zgłaszają pacjenci?
Zaburzenia lękowe są zróżnicowaną grupą chorób, dlatego też obserwowane przez pacjentów objawy nie zawsze będą takie same. Najczęściej skargi dotyczą stałego uczucia wewnętrznego poddenerwowania, roztrzęsienia, czemu często towarzyszy uczucie ściśniętego brzucha, trudność w jedzeniu, a także biegunki. Wiele obaw budzą bóle w klatce piersiowej często występujące w napadach paniki, niejednokrotnie towarzyszy im lęk przed śmiercią – takie objawy wymagają zwykle wstępnej diagnostyki i wykluczenia przyczyn kardiologicznych. Inne często występujące objawy, które mogą nam sugerować występowanie zaburzeń lękowych czy „nerwicy” to nagłe uderzenia gorąca, drżenia rąk, zawroty głowy, nadmierne reagowanie strachem na zwykle neutralne sytuacje (np. wystraszenie się nagłym zapukaniem do naszego pokoju).